تاریخ نگاری در عصر قاجار،نقطه عطفی در روایت نگاری نوین به شمار می‌رود، و ضمن تحول در این امر از بسیاری جهات، متمایز است.
بارزترین تفاوت آن تعددِ آثار و مورخین؛ و حضور فعال اقشار مختلف اجتماعی در این عرصه می باشد، بخصوص در این دوره تاریخ نگاری یکی از جذاب‌ترین اموری بوده که درباریان، صاحب‌منصبان، وابستگان به خاندان سلطنتی و شاهزادگان بدان می‌پرداختند و از این موج عظیم مورخان، حضور شاهزادگان نمود گسترده‌تری دارد.
از این مورخان نو ظهور، گاه آثاری، نه چندان قابل تأمل، و گاه برجسته از جهت ادبی و تاریخی باقیمانده است که مطالعه و بررسی این منابع ما را یاری می دهد که ضمن آشنایی با رخدادهای تاریخی، کارکردهای قدرت،شیوه تاریخنگریِ آنها؛ با ابعاد و زوایای پنهانی رویدادها و زندگی شخصی سلاطین قاجار آشنا شویم.
پژوهش حاصل با روش توصیفی- تحلیلی و شیوه کتابخانه‌ای و اینترنتی و تکیه بر مقالات و کتابهای شاهزادگان مورخ، در پی پاسخ به این سوال می باشد:” که آثار مورد بحث در چه مرتبه اعتبار ادبی و تاریخی قرار دارند؟ تا از میان این آثار ؛ منابع قابل تامل و ممتاز شناسایی شود.
در پی این هدف، پژوهشِ حاضر با بررسی شیوه نگارش، وفاداریِ مولف به فرهنگ نگارش تاریخ,و تطبیق بعضی حوادث، بدنبالِ دستیابی به پاسخ می باشد.
برای دانلود فایل مقاله روی لینک زیر کلیک کنید